'' Armudun değerini bilen ayıları tenzih ediyorum''
Hayat sahnesinde minnacık rolümüz dahi olsa muhakkak önemli hedeflerimiz olmalıdır... Gelecek hayallerine ulaşmak için rolümüzün endamına bakmadan bütün gücümüz ve inancımızla adım, adım hedeflerimize ulaşmak için mücadele etmeliyiz...
Hedefleri olmayan kişilerden değilsen lafım sana değil...
Eğer hedefsiz bir kişiyle tanışmak istiyorsan en yakın armut ağacının yanına git onları ağacın dibinde bekler halde bulursun...
Bak ben armut deyince aklına hemen Armudun iyisini seven ayılar gelmesin...
Ayıların bile hedefi iyi bir armuttur...
Lakin Ayılar üstüne alınmasın onları tenzih ediyorum, ama her kulun muhakkak bir hedefi olmalıdır...
Eğer sen; Neyi nasıl yapacağını planlayacak kadar aklın olduğunu düşünüyorsan, sahnede sana biçilen ömür nispetinde programlar yapıp her türlü engele ve zorluğa rağmen son nefesine kadar inatla hayallerine doğru ilerlemelisin...
Lakin bazıları da mücadele etmek istemez,
ve oldukları yerde kendileri dışında bir mucizenin gerçekleşmesi ümidiyle,
Armut piş ağzıma düş misali armut ağacının dibinde ağızlarını açıp beklerler...
Hiçbir şey yapmasalar bile onları sevenlerin onlar için bir şeyler yapıp,
son dakikada bile olsa yardıma geleceklerini bilirler...
Şimdi sorarım size?
Hedefleri olmayan bu insanlara yardım edenler, bu kişilere iyilik mi yapar yoksa kötülük mü?
Bakın konuyu pekiştiren bir hikaye paylaşıyorum…
Bir çocuk yere düşen ipek böceği kozalarını topluyor ve vakti gelince, kurtçukların kozalardan nasıl çıktığını hayret ve ilgi ile izliyordu...
Kurtçuk kozanın tepesinden küçük bir delik açıyordu ama o delik onun rahatça çıkmasına müsait olmuyordu.
Kurtçuğun kozadan çıkarken sarf ettiği gayret ve çırpınma karşısında içinde bir acıma hissi gelişti. Ve bir gün, bu böceklerin bir tanesinin kozadan çıkmasını engelleyen küçük deliği büyütmek için makasla kesti.
Fakat sonuç şaşırtıcıydı; delikten dışarıya çıkan böcek çok geçmeden öldü...
Babası bu hadise üzerine ağlayan oğlunu görünce ona şu hayat dersini verdi:
''Bak Oğlum, bu böcek kozasında bulunan o küçük delikten dışarı çıkmak için çok çaba sarf etmelidir.
Bu mücadele sayesinde, vücudundan kaygan bir sıvı salgılıyor ve o sıvı böceğin kozadan çıkmasını kolaylaştırdığı gibi kanatlarına oksijen gönderip onları besliyor ve canlandırıyor.
Bu sayede o kurtçuk delikten çıktığı anda kelebek olup uçabiliyor.
Aynı zamanda da, bu çırpınışlar sayesinde ileride kendisi için çok gerekli olan kasları güçleniyor...
Hayat sahnesinde zihniyeti nifak tohumlarıyla besleyen oyuncular oynadıkları oyunlarla hayatımızı alt üst eder... Bu oyunlara çelme takma gücümüz yetmediği zaman kolumuz-kanadımız kırılır ve ümitsizliğe düşeriz...
Yaşadığımız topraklarda atalarımız bu nifak tohumlarının kirli oyunlarıyla inançları ve hayat tarzlarından dolayı suçlu muamelesi görüp asıldılar, sürüldüler zindanlarda çürütülürler...
O zamanlarda atalarımız birlik içinde dirlik ateşini gönüllerinin harlı tarafına süremedikleri için zayıf görüldüler için hakarete uğradılar...
Ne kadar acı çekmiş olsalar da İnançlarındaki halis duyguların şefkatiyle uzattıkları el görmezden gelinmiş ve bu iyi niyete karşılık onlara tokatla karşılık verilmiştir...
Ne tarafa dönmüş olsalar kapılar bir,bir yüzlerine kapatılmıştır...
Böyle sıkıntılı anların hayalini kurmakta bile sıkıntı çeken bendeniz o kişiler hakkında yanlış ifadelerde bulunmak istemiyorum...
Ama önder denilen kişilerin dahi pes ettiği ortamda inançlı insanların tek başına omuzlarına yüklenen sıkıntılar yüzünden her şeyin bittiğini düşünmüşlerdir...
Oysa sahnede figüran da olsak, başrol de oynasak, en nihayetinde oyun içinde oyunlarla yaşanan bütün sıkıntılar, dertler, üzüntüler bir imtihan...
Dert ve tasa olmayan bir hayat nasıl bir imtihan sa, bu da öyle bir imtihan...
Hayat sahnesinin yönetmeni bu imtihanı Hazreti Adem (a.s) başlatmış ve kıyamete kadar sevgiyle donatmış olduğu kullarını sınamak için tabi tuttuğu zorlu bir imtihan...
Sabırla ayakta durmaya çalışan oyuncuların sahnedeki hedeflerini iyi seçtikleri anda isyanı bir gıdım bile aklına getirmeden yüz akıyla çıkacakları bir imtihan...
Hedefi olmayan kişilerin imtihan kanunundan bir haber kolaycılığa kaçar ve çevresindeki oyuncuların imtihanıyla geçinmeye çalışırlar...
Sıkıntı ve zorluklarla sınanmak genel bir kanun ve bu kanunu sorgularken sorular zihnimizde akıl oyunları çıkarıyorsa bilmeliyiz ki:
Hastalık olmasaydı, şifanın kıymeti anlaşılamazdı,
Karanlık olmasaydı, ışığın kıymeti bilinemezdi.
Düşman olmasaydı, dost yüreklerin kıymeti anlaşılamazdı.
Birlik olmasaydı, dirliğin kıymeti bilinemezdi..
Alemlerin yüzü suyu hürmetine yaratılan Sevgili Peygamberimiz Taif'te öyle taşlandı, yaralandı, hakarete uğradı, arkadaşlarını ve hatta evladını toprağa verdi.
Allah'ın resulü hedefine çile ve sabırla ilerlerken yaşadığı sıkıntıları da, bizim hedefimize ilerlerken yaşadıklarımızı da şüphesiz Allah yarattı...
Her zorluğun sonrasında bahşedilen kolaylığın rehavetine kapılmadan, bir sonraki hedefimize odaklanmalıyız...
Ülkemizin birliğine nifak sokmaya çalışanların çalışanların alın terinden beslendiklerini unutmadan hedefimizi odaklanmalıyız...
Çocuklarımız için ülkemizin birliği için hedeflerimizden şaşmadan ilerlemeliyiz...
Unutma; Yarın, geri kalan ömrünün ilk günüdür...
O halde bir işi bitirince, hemen başka işe giriş, onunla uğraş!
Ve sadece Rabbine rağbet et, O’na yönel!” (İnşirah/1-8)
Unutma gönüldaşım;
Hayat sahnesinde oynanan kirli oyunlara karşı daha güçlü, daha dayanıklı ve daha iradeli olmak ve kirli oyunlar karşısında kirlenmeden istediklerimizi yapabilmek için önümüze çıkan zorluklarla ah bile demeden mücadele ederek olgunlaşıyoruz ve güçleniyoruz...
Şu güzelim bereketli topraklarda bir olay çıksa, bir kaos çıksa da köstebek partimizin oyu artsa diye bekleyen insanlar olabilir ve gezi olaylarında olduğu gibi kısa süreliğine de olsa arzularına kolayca ulaşırlar ama unutulmamalı ki, armudun dibinde çalışmadan kazanmaya çalışan kişilerin armut sevdası kursaklarında kalır...
Armudun dibinde oy bekleyenlerin karşısına şu tabela çıkacaktır...
"nazar etme ne olur çalış senin de olur"