aşk ve yolculuk

İnsan fıtratı aşkla yoğrulmuş olsa da, yaratılış sebebi olan muhabbete zaman içerisinde zorluklarla sınanarak erişebilir...

Bu zorlukları göze alan aşkla tanışır...

Yaradan; insanın kalbini önce aşka meylettirir, ardından o yola revân ettirir. Günümüz dünyasında Nefsimizin tuzağına düşüp sahte aşklara meylettiğimiz için aşkın yakıcılığına erişemiyoruz....

Sahte aşkların kolaycılığına düşen gönlümüz aşkın sahiciliğini unutur olmuştur...

Sahte aşklarla oyalanan benliğimizin gerçek aşka meyletmeye mecali yoksa, aşkı kan revan içinde hissetmiyorsa

Aşk; burnumuzun dibinde dahi olsa onu duymaz, görmez ve hissetmeyiz...

Sahte aşklar divanesi dahi olsak,

Onu duymayan görmeyen biri dahi olsak,

Hiç bir şey için asla geç değildir.

Çünkü; Zorlukları göze alan er ya da geç aşkla tanışır...

Zorluklara göğüs germe cesaretimiz varsa,

Sahte aşkları acıyla sınayarak aşkın yakıcılığında aşkı aşkla bulabiliriz...

Sınama tahtasına yüreğimizi koymayı göze aldıysak ferhatın aşka ulaşmak için delmiş olduğu dağı bulduk demektir...

Ferhatın deldiği dağ yüreğimizdedir...

Sen yeter ki delmeyi göze al....

İşte asıl mesele yürek dağımızı keşfetmek ve bu sayede meşakkate aşık olabilmektir...

Bu sayede Acının arkasına saklanan güzelliğe erişir ve sınanmanın mükafatı olan güzelliği yakalamışız demektir..

Bu sayede,

Yaratılan her nesnenin manasına yolculuk yapabilir ve onların yaradılış sebeplerini didikleme bahtiyarlığına erişebilme gücünü aşk ile elde etmişiz demektir...