Koca ve Karı hikâyesi…
MEDDAH: Huzuru hazirun, cemiyeti irfan, vakti sefayı merdan. Laindir, dinsizdir, münafıktır şeytan. Şeytanın dinsizliğine lanet, Rahman’ın birliğine bidayet, bizi seyreyleyen canların sıhhatine sağlığına diyerek hayırla başlayalım söze. Canlar; sevgiden yoksun bir tarlanın döşüne ilk yağmur tanesi nasıl düşerse bizimde düşüversin dilimize ilk kelime “Bismillah”.
Besmele ile çıktım yola, Selam verdim sağa sola, Kalbiniz sevgi dola, Yolunuz, yordamınız mübarek ola. Bugün sözlerim maniyle açıldıysa şayet devam edelim o zaman canlar… Şu dağların üstü kar, Ne dedim de küstü yar, İkimizin arasından, Bir soğuk rüzgâr esti yar… Dağların üstünde kar olmasa kim bilir nasıl üşürdü o yar. O koskocaman dağ ne kadar yüce olursa olsun, tepesinde kar olmasa emin olun hep yarım görünür…
...
Not: Hikayenin devamı dahil tüm hikayelere çok yakında yayın hayatına girecek olan MEDDAH HİKAYELERİ adlı kitabımdan temin edebileceksiniz.
