''şiir zamanı''

Noktası olmayan yazılara olan ilgim yüzünden kafiyeli manzumelere her daim üvey evlat muamelesi yapmışımdır... Lakin Ozan ertesi dürtülerim keşke çıkmazında mürekkep yalamış güdülerimi şiir diye tetikliyor...

İşte o zaman işlemeyen demir pas tutar misali kullanmadığım devrik cümleler arasında ayakta kalanları şiir diye kağıda döküyorum...

Umarım beğenirsiniz

Keşke çıkmazı...

Dönüp de baktığında maziye,

Mutlu anlar gelecek göz önüne

Yüzünde tebessüm kokan

Hüzünler açılacak

Hiçbir şeye anlam veremezken,

Kaybolacaksın derinliklerimde

Ve benden uzakta,

Çığlık atacak, o ürkek, serçe yüreğin…

Yeni anlamlar çıkaracak

O masum gözlerin,

Sen dolu yürekten, arta kalanların

Peşine düşeceksin,

Kaybolacaksın, derinliklerimde,

Nedeni olmaksızın ilk defa

Keşke diyeceksin.

Kehkeşanın arkasında

saklanan hayallerimin

Hesabını Soracaksın,

Beni sende bırakırken,

Emanet ettiğim yüreğinden

Hesap soracaksın

Ayrılığın hesabını yaparken

Nedenlerinin, nedensizliğinde

Kaybolup gideceksin

Oysa ben,

Gittiğinden beri, yokluğuna sevdalı,

Neden sokağının keşke çıkmazında

Sonu hüzne açılan

dış kapının mandalı Virane yüreğim

Nedensizce bekliyor…10.5.2015