''zor adama tahammül eden aynalar yolumu kesti''

Rahmetli annem çocukken eve gelen misafirlerin yanında beni göstererek '' bizim bu Sarı oğlanın aynası sırlarla dolu'' o sırları okumama fırsat vermiyor diyerek bana sitem ederdi...

Tiyatroda işlerimiz kesat olduğunda hemen bir iş bulur eve destek olmaya çalışırdım... Fukaralığın diz boyu olduğu yıllarda işin sınıfına bakmadan sırf para kazanmak adına girerdim... İşte böyle günlerden birinde Beyoğlu'nun arka sokaklarında  ayna yapım atölyesinde iş bulmuştum... Ayna yapımında çalışırken annemin sır dolu sarı oğlan sözü aklıma gelmişti...

Bir cam parçasını aynaya dönüştüren maddenin sır denilen malzeme olduğunu öğrenmiştim... Arkasına yapıştırılan kaplanan malzemeyle camın nasıl ayna olduğunu anlamış ve görmüştüm...

Ve anladım ki!

Aynayı ayna yapan meğerse arkasındaki sırlarıymış...

İnsanı insan yapan sırlarına sahip çıkma sırrıymış.

Lakin yaşlandıkça aynamın arkasındaki sırlar patır,patır dökülüyor...

Ve aynama dair ne varsa başka aynalara faydası olur diye sırlarım sır dolu cümlelerle süsleyip satırlara döküyor...

Bir zamanlar aynamın yansıtmış olduğu bendeki benden nefret ettiğim kadar hiç bir şeyden nefret etmezdim... Bazen aynadaki yansımama boş,boş bakarken gözlerimin ferini zehirli bir oka çevirip, ben deki beni mutsuzluğa hapsederek mutluluğun muradını sırlarımın çetrefil çıkmazına gönderi veriyordum...

Geçmişte kendime tahammül edemezken bugün sevdiklerimin bana tahammül etmelerine hayret ediyorum...

Geçenlerde İnternet üzerinde gençlerin tabiriyle sörf yaparken sahibini bulamadığım bir yazı söylediklerimi tasdik ediyor...

''Olağanüstü bir şeydir Aşk; Siz bile kendinizi sevemiyorken,

 O sizi bir başkasına sevdirir...''